Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata to ostatnia niedziela zamykająca rok liturgiczny, przed I niedzielą Adwentu, która rozpoczyna nowy rok liturgiczny. Zgodnie z nakazem Piusa XI we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmawiamy Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz Akt Poświęcenia Rodzaju Ludzkiego Najświętszemu Sercu. Za publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa Króla można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.

W 1920 r. w Polsce Akt Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa został dokonany przez Prymasa Polski kard. Edmunda Dalbora na Jasnej Górze.

W 1921 r., czyli rok później, akt intronizacji został odnowiony w Krakowie w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa z udziałem całego Episkopatu Polski wraz z ponad stutysięczną rzeszą wiernych.

11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego papież Pius XI encykliką „Quas Primas” wprowadził do kalendarza liturgicznego Uroczystość Chrystusa Króla. Uroczystość ta miała w swoim charakterze przeciwstawić się ówczesnym silnym tendencjom ateistycznym i laickim i wskazywała na Chrystusa jako Króla mającego władzę nad człowiekiem i całym światem.

19 listopada 2016 r., w przeddzień uroczystości Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, w podkrakowskich Łagiewnikach nastąpi zgodnie z decyzją Episkopatu Polski ogólnopolski akt przyjęcia królowania Chrystusa i poddania się pod Jego Boską władzę.

W 1951 r. trzeci raz w Polsce uznania Jezusa Królem Polski dokonał Prymas Tysiąclecia, abp Stefan Wyszyński w ukryciu przed władzami komunistycznymi, w święto Chrystusa Króla ślubował w imieniu narodu polskiego.

Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października. Po reformie liturgicznej w 1969 r. uroczystość została przeniesiona na ostatnią niedzielę roku kościelnego. Umieszczenie tej uroczystości na końcu kalendarza wiąże się z biblijnym rozumieniem czasu i odzwierciedla zarazem sens roku liturgicznego, który jakby odtwarza najważniejsze zdarzenia w dziejach zbawienia.