Słuchajcie, chrześcijanie!

Byłem więźniem
– wy zaś wyznaczyliście sobie spotkania w kaplicach,
by modlić się o moje uwolnienie.

Byłem nagi
– wy zaś rozważaliście z całą powagą
moralny aspekt mojej nagości.

Byłem chory
– wy zaś poklękaliście,
by dziękować Bogu za własne zdrowie.

Byłem bezdomny
– wy zaś głosiliście mi kazania o bezpiecznym
schronieniu w Przybytku Bożej Miłości.

Wygląda na to, że jesteście pobożni,
bardzo szlachetni i całkiem blisko Boga.

Lecz ja wciąż jeszcze jestem głodny,
samotny, nagi, chory, uwięziony i bezdomny.
I jest mi zimno…