Rozpoczynający się okres Wielkiego Postu powinien być dla nas czasem pokuty i nawrócenia. Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, którego proklamacja dokonała się 19 listopada 2016 r. w Krakowie, wskazuje nam kilka obszarów życia, którym powinniśmy przyjrzeć się uważniej i zastanowić się, komu są podporządkowane. Czy w naszym życiu króluje grzech, czy Jezus Chrystus?

W liście pasterskim Konferencji Episkopatu Polski z 5 października 2016 r. w sprawie Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana biskupi zwracają się do wiernych z następującym wezwaniem: „Realizacja dzieła intronizacji, czyli wywyższenia Jezusa w naszym życiu osobistym, rodzinnym, kościelnym i narodowym nie będzie bowiem czymś łatwym i dlatego wydarzenie w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia musi być jak mocne uderzenie w dzwon, byśmy się obudzili i z radością podjęli trudne zadanie, przekonani o jego nieodzowności”. Wielki Post to bardzo dobra okazja, by wstać ze snu i podjąć dzieło przemiany swojego życia.

Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana zawiera między innymi słowa skruchy za popełnione zło: „Świadomi naszych win i zniewag zadanych Twemu Sercu przepraszamy za wszelkie nasze grzechy, a zwłaszcza za odwracanie się od wiary świętej, za brak miłości względem Ciebie i bliźnich. Przepraszamy Cię za narodowe grzechy społeczne, za wszelkie wady, nałogi i zniewolenia. Wyrzekamy się złego ducha i wszystkich jego spraw”. Oczywiście Akt, który ma charakter ogólnonarodowy, nie wymienia szczegółowej listy grzechów, wad i nałogów. Osobisty rachunek sumienia powinien jednak każdemu z nas pomóc w udzieleniu odpowiedzi, które przestrzenie naszego życia okupują jeszcze siły nieprzyjaciela. Nie wolno nam zaakceptować panoszącego się grzechu. Musimy podjąć duchową walkę o królowanie Chrystusa w każdym wymiarze naszego życia: „Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia, dla Boga twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi” (2 Kor 10, 3-5).

Walka z grzechem powinna skutkować nawróceniem, czyli przemianą myślenia i postępowania człowieka. Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana zawiera pięć przyrzeczeń, które w okresie Wielkiego Postu powinny pomóc nam w wyznaczeniu celów podejmowanego wysiłku. Warto przypomnieć, że przyrzekaliśmy bronić świętej czci Jezusa Króla, głosić Jego królewską chwałę, pełnić Jego wolę i strzec prawości naszych sumień, troszczyć się o świętość naszych rodzin i chrześcijańskie wychowanie dzieci, budować Jego królestwo i bronić go w naszym narodzie, czynnie angażować się w życie Kościoła i strzec jego praw. Warto w związku z tym postawić sobie kilka pytań. W jaki sposób mogę bronić czci Jezusa Króla? Komu i w jaki sposób mogę głosić Jego chwałę? Jak mogę pełnić Jego wolę? Co zagraża prawości mego sumienia? Jak poprawić jakość mojego życia rodzinnego? Co mogę zmieć w relacji z dziećmi? Jak mogę budować królestwo Chrystusa? Jak wygląda moje zaangażowanie w życie Kościoła?

Odpowiedzi na te pytania muszą być konkretne. Muszę zareagować, gdy będę świadkiem obrażania Jezusa Króla w moim środowisku. Muszę głosić Jego chwałę wśród znajomych, choćby poprzez internet. Muszę zrobić gruntowny rachunek sumienia i podjąć systematyczną pracę nad usunięciem w tym Wielkim Poście przynajmniej jednej wady. Muszę okazać miłość najbliższym. Muszę znaleźć siły na kształtowanie dzieci w duchu miłości do Boga i Ojczyzny. Muszę poświęcić czas dla wspólnoty lokalnej i parafialnej, by przez swoje zaangażowanie umacniać królowanie Jezusa. Możliwości jest wiele, trzeba tylko chwilę pomyśleć, pomodlić się do Ducha Świętego o natchnienie i zabrać się do działania.

Św. Paweł Apostoł wieki temu wzywał swojego ucznia do pracy następującymi słowami: „Bierz udział w trudach i przeciwnościach jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa” (2 Tm 2, 3). Wezwanie to jest ponadczasowe. Dziś szczególnie odnosi się również do nas. Potrzeba nam żołnierskiej dyscypliny i hartu ducha, by poprzez systematycznie podejmowany wysiłek utrwalić królowanie Jezusa Chrystusa w Polsce – przyjęte przez nasz Naród w Akcie Intronizacji.

Piotr Pikuła